Jak motywować dziecko do nauki w systemie zdalnej edukacji?
DRODZY RODZICE!
Za nami kolejny tydzień zdalnego nauczania … Spróbujmy spojrzeć na ten czas jako okazję do wzmacniania samodzielności dzieci (młodszych i starszych) i ich motywacji do nauki.
Czym jest motywacja?
Istnieje bardzo wiele definicji motywacji, najogólniej mówiąc motywacja to stan gotowości do podjęcia określonych działań związanych z zaspokojeniem potrzeb człowieka. Możemy powiedzieć, że jest to energia, wola do działania, nasz „wewnętrzny silnik” ale i wybór, wyrażający się w stwierdzeniu „Ja chcę”.
Dzieci tak jak dorośli potrzebują codziennej dawki motywacji do działania
i mierzenia się z trudnościami.
JAK POSTĘPOWAĆ, BY ZACHĘCIĆ DZIECI DO NAUKI ZDALNEJ?
- Zapewnijmy odpowiednie miejsce do nauki.
Dziecko powinno mieć zapewnione własne miejsce, w którym może skupić się na wykonywanym zadaniu. Przed przystąpieniem do nauki dziecko powinno zadbać o miejsce swojej pracy: zaleca się by wywietrzyło pokój, przygotowało biurko/stół oraz potrzebne książki i przybory.
- Zachęcajmy do systematycznej pracy.
Trudno jest w jeden wieczór odrobić lekcje z kilku dni, kiedy jednak naukę rozłoży się
w czasie, wówczas okazuje się, że opanowanie materiału nie jest tak trudne i czasochłonne, jak się obawialiśmy. Dzieci zachęcane do systematyczności zauważą, że przyswajanie wiedzy stopniowo i małymi partiami jest bardziej efektywne i nie wymaga zbyt dużego wysiłku.
- Wzmacniajmy samodzielność dziecka.
Bardzo ważne jest, abyśmy nie wyręczali dzieci w odrabianiu lekcji. W sytuacji, kiedy prosi nas o pomoc, udzielmy wskazówek, wyjaśnijmy wątpliwości, ale nie podawajmy gotowych rozwiązań. Uczmy, że to dziecko jest odpowiedzialne za odrobienie prac domowych i swoją naukę. Samodzielne wykonanie pracy dostarczy dziecku satysfakcji i wzmocni jego wiarę we własne siły.
Chwalmy dziecko za wysiłek włożony w wykonanie zadania, nie tylko za efekty!
- Współpracujmy ze szkołą.
Zgłaszajmy szkole na bieżąco swoje spostrzeżenia i wnioski, w szczególności dotyczące przebiegu uczenia na odległość, np. trudności (w tym trudności techniczne).
- Pokazujmy autorytety.
Największą motywacją do działania dla większości bywają osiągnięcia innych osób – jest to namacalny dowód na sukces. Szukajmy autorytetów atrakcyjnych w oczach dziecka (np. ulubiony sportowiec, który skończył studia i zna języki obce). Zwracajmy uwagę na jego zainteresowania i pokazujmy pozytywne aspekty edukacji na przykładach znanych
i lubianych.
- Dbajmy o bezpieczeństwo w sieci.
Zwracajmy uwagę na treści i strony, które przeglądają dzieci w Internecie. Należy czuwać nad kontaktami w sieci. Upewnijmy się, czy nasze dzieci nie przekazują treści dotyczących życia osobistego swojego i całej rodziny.
- Nie krytykujmy swoich dzieci.
Wyśmiewanie i podkreślanie niepowodzeń ze strony rodzica – autorytetu – jest dla dziecka bolesne. Krytykowanie nie jest „hartowaniem” charakteru! Jeśli zależy nam na tym, by dziecko wierzyło we własne możliwości, miało zapał do pracy i podejmowania nowych aktywności postarajmy się zrozumieć jego trudności i pomagajmy je przezwyciężać.
- Rozwijajmy pasje dzieci.
Dzieci chętniej uczą się tego, co lubią, co je interesuje. Wiedzę o zainteresowaniach i pasjach dziecka warto wykorzystać w motywowaniu. Wspierajmy rozwój zainteresowań. Nie wymagajmy od dziecka najlepszych ocen ze wszystkich przedmiotów, bądźmy wyrozumiali dla jego przedmiotowych upodobań.
- Pobudzajmy ogólną motywację.
Warto wyjaśnić dziecku, do czego przyda się uzyskana wiedza. Dzieci powinny mieć świadomość, że edukacja jest praktyczna i czyni nasze życie łatwiejszym. Pamiętajmy, jeśli dziecko będzie wiedziało, jakie korzyści da mu edukacja, chętniej będzie się uczyło.
- Kochajmy i akceptujmy swoje dzieci.
Dziecko wyrastające w miłości i akceptacji jest silniejsze, łatwiej radzi sobie w życiu. Wsparcie rodzica dodaje mu sił i zapału. Dziecko, które czuje się kochane, traktuje kochające je osoby jak autorytet, dlatego dzięki temu łatwiej wpłynąć jest nam na dziecięcą postawę
i zmotywować do działania.
Zapewniajmy dzieci o swojej miłości, szczególnie w tych trudnych dla wszystkich chwilach.
- Czego nie powinniśmy robić:
– nie porównujmy do starszego/młodszego rodzeństwa lub kolegów/koleżanek,
– nie straszmy, nie krytykujmy,
– nie stawiajmy wymagań ponad możliwości dziecka,
– nie podważajmy sensu nauki, pracy, kompetencji nauczycieli,
– nie przejmujmy obowiązków dziecka.
PAMIĘTAJCIE!
Motywujący rodzic szczęśliwego dziecka, które odnosi sukcesy:
- interesuje się jego postępami,
- wspiera, ale nie wyręcza,
- motywuje,
- docenia osiągnięcia,
- podnosi samoocenę,
- buduje w dziecku poczucie własnej wartości.